Yakın zamanlarda Kore sinemasının Lee Chang-dong, Bong Jong-hoo’nun uluslararası film festivallerinde birbiri ardına başarısına, Hong Sang-soo (홍상수) (25.10.1960) 70.Berlin Film Festivalinde The Woman Who Run  filmi ile Gümüş Ayı ödülünü kazanması eklendi.  Gerek dünya kamuoyu Covid-19 epidemik krizinin Çin ana kıtası dışında, çevre ülkelerden Avrupa’ya, Orta Doğu’ya hatta Amerika’ya ve Latin Amerika’ya taşınması ile, gerekse başta Kore anaakım medyası ve küresel eğlence medyası küresel fenemonen olan BTS’in Map of Soul: 7 adlı geri dönüş albümünün başarısı ve grubun New York’taki etkinlikleriyle fazlası ile meşgul olduğu için, Hong’un başarısı medya gündeminde çok az yer tuttu (1)

Bir kadının, eşinin iş seyahatine gitmesine müteakip, arkadaşlarıyla geçirdiği zamanı ve sohbeti konu edinen film aslında Hong’un anlatı dünyasının tipik örneklerinden. Hong Sang-soo, kendisi ile yapılan söyleşilerde, büyük harfli sorunları, toplumsal meseleleri anlatmadığını, küçük bir olaya, “an”a yoğunlaştığını belirtmekte. Filmografisinin 24. filmi de böyle bir anlatı. Yönetmen de senaryolarını uzun uzun yazmadığını, neredeyse çekmeden önce hikayenin kafasında belirdiğini belirdiğini ve akabinde kısa sürede filmi çektiğini belirtiyor.

Hong Sang-soo’yu doğrusu ben de çok geç tanıdım. 2018 yaz ayında Busan’da Kore Film Arşivinde çalışırken, Huk Moon-yang tarafından yönetmen hakkında yazılan  ve KOFIC tarafından yayınlanan Hong Sang-soo (2007) kitabını okumuş, KOFIC’te Kore sinema endüstrisi üzerine yaptığım görüşmede, yönetmenin adı Kore kültürü ve Kore sinemasını tanımak istiyorsak, önemli aueter bağımsız yönetmenler arasında sayılmıştı. Özellikle Kore Dalgası/Hallyu’nun ve Hallyu yıldızlarının sinema endüstrisi üzerinde yarattıkları içerik standartlaşması baskısını açıklarken, KOFIC’de görüştüğüm uzman Kim Hong-chon, Kore sinemasının “Hallyu” içeriklerden farkını  şöyle  açıklamıştı:

“2000’lerden beri Kore endüstrisinde birçok değişim oldu. Birçok yönetmen, film festivalinde ortaya çıktı. Ama 2000’lerden asıl nokta, Kore filmi ve yönetmenleri dünya çapında ilgi çekti. Cannes, Berlin, Venedik’te gösterildi. Kore filmi, K-Pop ya da Kore dramasından gerçekten farklı. Kore filmi hiç ticari değil. Asya’daki birçok genç Hong Sang Soo’yu bilmiyor. Kitlesel medyadan (ya da) K-Pop’tan, Kore filmi farklı. Gençler drama ya da K-Pop görmek istiyor, K-Pop starı. Aktörler ya da aktrisler. Fakat belki de Kore filmi tüketim şeklinden dolayı farklı. Drama (ya da) K-Pop’u, YouTube (veya) ücretsiz TV’den izleyebilirler ama eğer Kore filmi görmek istiyorsanız, sinemaya gitmek ve ödemek zorundasınız, fakat özellikle Asya’da bunu yapmıyorlar, sinema biletini ödemek için çok fazla paraları yok” (Kim Hong Chon, KOFIC, Busan, 24 Nisan 2018). (2)

Sinemaya gitme kültürünün, sinema izleyicinin dönüşümü olgularını bir yana bırakırsak, platform kapitalizmi hiç kuşkusuz film endüstrisini anlatı, türlerin kesişmesi, biçem ve süre bakımından etkileyecek. Bu da ayrı bir tartışmanın konusu. Bu noktada, Hong’a geri dönecek olursam, Hong’un filmleri evler, kafeler, sokaklar, apartman boşlukları, otellerde geçerken, kahramanlar şehrin sokaklarında dolanmakta, soju içmekte ve seks yapmaktadır. Kore sinemasının Woody Allen’i olarak tanınan Hong’un kahramanları varoluşlarını, yaşamdaki küçük an’ları birbirleriyle paylaşmakta ya da bu paylaşamamayı deneyimlemektedir (3). Hong’un filmleri oldukça düşük bütçelidir: 100.000 ABD doları…Hong zaten set sırasında, bir sahneyi çekerken, diğer sahnenin diyaloğunu yazdığını belirtir. Hong’un filmografisinde Berlinale’de taçlandırılan bu filmi beyaz perdede izleme şansımız olursa, Kore sinemasının bu coğrafyada pek bilinmeyen  gündelik yaşamda kadın-erkek ilişkilerini dert edinen bu minimalist hikaye anlatıcısını tanıyabiliriz. Böylece, Kore sinemasının bağımsız bir yönetmen ve anlatı dilini görebiliriz.

Yönetmenin Filmografisi:

  • The Day a Pig Fell into the Well (돼지가 우물에 빠진 날) (1996)
  • The Power of Kangwon Province (강원도의 힘) (1998)
  • Virgin Stripped Bare by Her Bachelors (오! 수정) (2000)
  • On the Occasion of Remembering the Turning Gate (생활의 발견) (2002)
  • Woman Is the Future of Man (여자는 남자의 미래다) (2004)
  • Tale of Cinema (극장전) (2005)
  • Woman on the Beach (해변의 여인) (2006)
  • Night and Day (밤과 낮) (2008)
  • Like You Know It All (잘 알지도 못하면서) (2009)
  • Jeonju Digital Project “Visitors”: Lost in the Mountains (어떤 방문: 첩첩산중) (short film, 2009)
  • Hahaha (하하하) (2010)
  • Oki’s Movie (옥희의 영화) (2010)
  • The Day He Arrives (북촌방향) (2011)
  • List (리스트) (short film, 2011)
  • In Another Country (다른 나라에서) (2012)
  • Nobody’s Daughter Haewon (누구의 딸도 아닌 해원) (2013)
  • Our Sunhi (우리 선희) (2013)
  • “Hong Sang-soo”: Venice 70: Future Reloaded (홍 상수 베니스 70: 미래 리로디드) (short film, 2013)
  • Hill of Freedom (자유의 언덕) (2014)
  • Right Now, Wrong Then (지금은맞고그때는틀리다) (2015)
  • Yourself and Yours (당신자신과 당신의 것) (2016)
  • On the Beach at Night Alone (밤의 해변에서 혼자) (2017)
  • Claire’s Camera (클레어의 카메라) (2017)
  • The Day After (그 후) (2017)
  • Grass (풀잎들) (2018)
  • Hotel by the River (강변 호텔) (2018)
  • The Woman Who Ran (도망친 여자) (2020)

(1) https://en.yna.co.kr/view/AEN20200301000400315

(2) Bu araştırmanın saha çalışması, Hacettepe Üniversitesi BAP Koordinasyon Birimi tarafından SBI-2017-16354 kodu ile 2017-2019 tarihleri arasında desteklenmiştir.

(3) https://www.theguardian.com/film/2019/jan/14/streaming-hong-sang-soo-mubi-season-korean-woody-allen